و عاشورا روزی در میان روزها،

زمین سراسر پهن دشت کربلاست و کربلا ما را به خود فرا می خواند

کربلا ما را به خود فرا می خواند

آری پیروزی با ماست، چرا که خدا با ماست.

کربلا ما را به خود فرا می خواند و آن سوی تر،((قدس)) است در اسارت ((شیطان))

و راه از کربلا می گذرد.

اینهمه را در متن تاریخ بنگر، مبادا غافل شوی و بینگاری که زمان بر تو وفا خواهد کرد

و نخواهی مرد؛

نه؛ زمان به هیچ کس وفا نمی کند، اما با این همه، زمان بر عاشورا مانده است

و تو چه امروز و چه دیروز و چه هزار سال دیگر،

 یا باید که در قبیله شیطان داخل شوی و به لشکر یزید بپیوندی،

و اگر نه مرد باشی و در خیل اصحاب حسین علیه السلام

پنجه در پنجه ظلم در افکنی و تا پای خون و جان بایستی

چگونه در بند خاک بماند آنکه پرواز آموخته است؟

چگونه از جان نگذرد آن کس که می داند، جان بهای دیدار است؟ 

در افق دور، قدس است در اسارت شیطان و تو ای جوانمرد بگو که از کدامین قبیله ای!

                                                                                                سید شهدای اهل قلم